(...)
ΧΙΛΝΤΕ: Κάπου διάβασα... Παλιά έλεγαν πως οι σαλαμάνδρες τρέφονταν με τη φωτιά.
EMMA: Νερό! Πολλή υγρασία, αυτό χρειάζονται. Και σκουλήκια. Προνύμφες εντόμων...  Και μπόλικο χορτάρι. Πώς μπορώ να βρω προνύμφες;
ΚΛΩΝΤ: Μητέρα, δε χρειάζεται να σκοτωθείς.
EMMA: Είναι μια σαλαμάνδρα της ερήμου, Κλωντ! Δεν έχεις αισθήματα;
ΤΡΑΒΙΣ: Έχει. Ο Κλωντ ζει από τα αισθήματα.
ΚΛΩΝΤ: Πάψε, Τράβις.
EMMA: Μπορεί να πληρώσεις πρόστιμο, Τράβις. Είναι προστατευόμενο είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση. Η πανίδα που έχουμε εδώ...
ΚΛΩΝΤ: Δε θα πούμε τίποτα και κανείς δε θα το μάθει ποτέ.
 ΤΡΑΒΙΣ: Μα αυτό ακριβώς προσπαθούσα να κάνω, να εντοπίσω σαλαμάνδρες... Έχουμε όλες τις απαραίτητες άδειες. Φαίνονταν πολύ ευχαριστημένοι με την ιδέα μου. Για να δούμε τώρα τι θα γίνει.
 EMMA: Κοιτάξτε τη. Το χρώμα της αλλάζει, είναι απίστευτο. Κι έχει μια γλυκιά μουρίτσα... Έτοιμη. Προς το παρόν δεν μπορώ να της κάνω τίποτε άλλο. Θα τηλεφωνήσω... Όχι, δεν έχουμε γραμμή.
ΤΡΑΒΙΣ: Προσπάθησα να σου τηλεφωνήσω τρεις -τέσσερις φορές, Έμμα.
 EMMA: Η γραμμή κόπηκε. Τράβις, πρέπει να πάρετε το αμάξι και να πάτε γρήγορα στην πόλη. Δίνεις την πληροφορία, προσπαθείς ν\' αντέξεις το κήρυγμα που θα σου κάνουν και τις οδηγίες που πρέπει να σου δώσουν... Καλά κάνατε και ήρθατε, όμως. Το ζωάκι δε θα άντεχε για πολύ ακόμα χωρίς νερό... Κάτι ξέρω κι εγώ...
ΤΡΑΒΙΣ: Τώρα που την πήρες εσύ στα χέρια σου είμαι πιο ήσυχος.
EMMA: Ευχαριστώ. Τον ακούς, γιε μου;
ΚΛΩΝΤ: Σας ακούω, κι εσένα κι αυτόν. Αρχίζει το ειδύλλιο. Σε λιγάκι θα βρείτε μια απόμερη γωνιά και θ\' αρχίσετε να λέτε τα μυστικά σας. (Με πρόθεση.) Ίσως έτσι με αφήσεις ήσυχο, μητέρα.
Έχουν τελειώσει με το τεράριουμ.
EMMA: (Που τον έχει καταλάβει.) Ούτε που να το σκέφτεσαι. (Στους δυο άλλους.) Και τώρα, ήρθε η ώρα να ασχοληθώ μαζί σας.
ΧΙΛΝΤΕ: Δε θέλω να σας βάλω σε κόπο.
EMMA: Ήρθες με τον Τράβις και είσαι καλοδεχούμενη. Χίλ... Χίλντε είπες πως σε λένε;
ΧΙΛΝΤΕ: Ναι, Χίλντε.
ΤΡΑΒΙΣ: Γερμανίδα.
EMMA: Υπάρχει αρκετός χώρος στο σπίτι, κορίτσι μου· μην ανησυχείς. Α, αν θέλετε, μπορείτε να κοιμηθείτε στο ίδιο δωμάτιο. Αν δε θέλετε, δεν πειράζει· θα δω πώς θα...
ΤΡΑΒΙΣ: Θα μας άρεσε πολύ να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι. (Στην Έμμα, παιχνιδιάρικα) Ευχαριστήθηκες τώρα;
EMMA: Μάλιστα, κύριε. Εντάξει, λοιπόν.
ΤΡΑΒΙΣ: Για να τελειώσω αυτό που έλεγα, δε φαντάζεστε τι τραβήξαμε για να φτάσουμε στο σπίτι σου.
 ΧΙΛΝΤΕ: Μέσα απ\' τη φωτιά.
ΤΡΑΒΙΣ: (Ευχαριστημένος.) Τα καταφέραμε όμως.
EMMA: Α, θέλετε να πείτε πως αν δεν ήταν η σαλαμάνδρα δε θα ερχόσασταν.
 ΤΡΑΒΙΣ: Πώς δε θα \'ρχόμασαν; Θα ερχόμουν έτσι κι αλλιώς. Εσύ ήσουν εκείνη που μου μιλούσε συνέχεια για τη σαλαμάνδρα της ερήμου. Γιατί νομίζεις πως την έψαχνα; Αν τελικά γυρίσω το ντοκυμαντέρ, πρέπει να σε αναφέρω στις ευχαριστίες.
EMMA: (Στη ΧΙΛΝΤΕ.) Ο Κλωντ και ο Τράβις ήταν αχώριστοι, από παιδιά.
ΤΡΑΒΙΣ: (Αλλάζει θέμα.) Η Χίλντε γυρίζει υπέροχα ντοκυμαντέρ.
EMMA: (Σα να μην τον άκουσε.) Αχώριστοι, οι καλύτεροι φίλοι του κόσμου.
 Ο ΤΡΑΒΙΣ και ο ΚΛΩΝΤ κοιτάζονται και χαμογελάνε, σκεπτικοί.
ΚΛΩΝΤ: (Στη Χίλντε.) Θα νιώσεις άνετα στο σπίτι της μητέρας μου.
EMMA: Το ελπίζω. (Ξαναγυρίζει στη δική της κουβέντα) Αλήθεια λέω, ο Κλωντ και ο Τράβις πήγαιναν παντού μαζί.
ΤΡΑΒΙΣ: (Κυνικός) Τώρα πια όχι και τόσο.
ΚΛΩΝΤ: (Συνεχίζει προφανώς το αστείο του ΤΡΑΒΙΣ.) Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη υποθέσεις που χρειάζονται αναθεώρηση αργότερα.
EMMA: Κι αυτό τι σχέση έχει με τη φιλία σας, ανόητε;
 ΚΛΩΝΤ: Δε μιλάω για μένα και τον Τράβις. Προσπαθούσα να εξηγήσω στη Χίλντε... Μίλησες πριν για τον θρύλο που θέλει τις σαλαμάνδρες να τρέφονται απ\' τη φωτιά και η μητέρα σε διέκοψε.
EMMA: Της έδινα επιστημονική πληροφόρηση, αγόρι μου.
ΚΛΩΝΤ: Εκεί ήθελα να καταλήξω κι εγώ. Η επιστήμη συνεχώς διορθώνει τον εαυτό της.
 EMMA: Τώρα πρέπει να προσέξεις να μη γίνουν κάρβουνο οι καημένες οι σαλαμάνδρες, άμα τις πετάξεις στη φωτιά.
ΚΛΩΝΤ: Δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε βέβαιοι για τίποτα.
 ΤΡΑΒΙΣ: (Αστειεύεται.) Είσαι καλά, Κλωντ;
EMMA: (Γρήγορα.) Μια χαρά είναι. Και πρέπει να με βοηθήσει να ετοιμάσω το δείπνο. Κανείς δε θα τη γλυτώσει.