El gran foc dels garbons

Vicent Andrés Estellés
Vicent Andrés Estellés
Mordedor, arrebatador, tenaz
nos empujaba aquel amor infame,
determinaba situaciones; nos
quejábamos los dos; los dos bramábamos.

Yacíamos los dos: al fin y al cabo, las víctimas.
Reían los dioses viéndonos desparramados
por sobre el cobertor, por sobre las sábanas
del lecho augusto desvencijado de amor.

Tu madre entraba con una palangana
sin mirarnos, sin decirnos nada,
comprendiendo tantas cosas, muchas cosas.

Me abotonabas, agradecida; yo,
atarantado, en pie; y cuando acababas,
siempre me besabas el último botón.

VICENT ANDRÉS ESTELLÉS. «El gran foc dels garbons» A: GUILLÉN, Orlando (ed.). Doce poetas catalanes del siglo XX, con Tres Añadiduras, y un Apéndice de Varia Intención. Epíleg d’Enric Casasses. Traducció, introducció i notes d’Orlando Guillén. Antologia inèdita

Traduït per Orlando Guillén

Orlando Guillén